Lichaam van werk
Tentoonstelling info
Body of Work is het concept achter deze serie illustraties waarin ik de cultus van het lichaam en de rol van homoseksuelen in de sport benadruk.
"Ik betwijfel of er maar één homo op het veld staat. We moeten af van taboes en schaamte" waren enkele uitspraken van Antoine Dupont, de Franse rugbyspeler voor het tijdschrift TETU, die me inspireerden om deze tentoonstelling te maken.
Achter deze atletische silhouetten, gecontextualiseerd in verschillende sportdisciplines zoals gewichtheffen of boksen, interpreteer ik het concept van gay pride als het manifest van een mannelijkheid die, ondanks het feit dat ze is geconstrueerd volgens heteronormatieve canons, alle vooropgezette clichés over mannelijkheid ontmantelt en voor mij een representatie is van zelfverbetering en strijd.
Body Of work is een reactie op het fenomeen van giftig masculinisme waaraan we zijn blootgesteld en een oproep voor sterke en strijdbare mannelijkheid in dienst van vrijheid, liefde en inclusiviteit.
Voor deze illustraties heb ik me laten inspireren door de propagandistische esthetiek van de sport uit het begin van de 20e eeuw en de homo-erotische esthetiek die is gemythologiseerd door kunstenaars als de fotografen Bruce Weber en de legendarische Herb Ritts, die er zo toe hebben bijgedragen dat de homogemeenschap begin jaren 90 zichtbaar werd.
De tentoonstelling bevat ook portretten van de beroemde Franse transseksuelen Bambi en Coccinelle, echte voorlopers van transseksuele zichtbaarheid, die hun geslachtsverandering ondergingen in de mythische kliniek van dokter Burou in de stad Casablanca, waar ik ben geboren, opgegroeid en waar ik van hou.
Tot slot portretten van actrice en komiek Sandra Bernhard, activiste en fervent verdediger van de LGTBQI+-gemeenschap, en de onvermijdelijke Madonna op haar krachtigst, de Madonna Runner die met de strengheid van een atleet door de steden van de wereld rende om haar overweldigende trots te tonen en generaties mannen en vrouwen te inspireren om zichzelf steeds opnieuw uit te vinden in het aangezicht van de tegenslagen van het leven.
Biografie kunstenaar
Ik ben geboren in Casablanca en van Kroatische afkomst. Ik werk al meer dan twintig jaar als grafisch illustrator voor pers en reclame. Ik begon mijn carrière in Shangay Magazine in 1997 en heb samengewerkt met enkele van de meest prestigieuze nationale tijdschriften: El País Semanal, El Mundo, Vanidad, Woman, GQ, Cosmopolitan, Glamour, Hola Decor, Instyle, Yo Dona en Vogue.
Als Franstalige heb ik ook samengewerkt met Franse media zoals Madame Figaro en Grupo EDITORIAL waarvoor ik een serie ansichtkaarten van Iván Soldo heb ontworpen die exclusief in Frankrijk worden verspreid. Aan de andere kant heb ik ook meer grafisch werk gedaan voor bedrijven als Hugo Boss, Biosca & Biottey, Virgin, Blanco en de Inditex groep.
Een deel van mijn werk is opgenomen in boeken zoals ILLUSIVE volume II (Duitsland) en Fashion Illustrators Today (Duitsland) en tentoongesteld op tentoonstellingen zoals Paper Chic in Madrid in 2003, waar vijftien van de belangrijkste illustratoren van Spanje samenkwamen. In 2006 exposeerde ik een groot deel van mijn grafische werk in een retrospectief in IED Madrid en werd ik bekroond als beste beeldend kunstenaar bij de Shangay Awards 2007. Momenteel werk ik nog steeds samen met Shangay magazine, waarvoor ik mijn meest geëngageerde werk heb ontwikkeld.
Daarnaast blijf ik illustraties maken als eerbetoon aan alle kunstenaars die me door de jaren heen hebben geïnspireerd. Deze werken zijn te zien op mijn Instagram @ivan_soldo_official. Tot mijn volgelingen behoren actrices Beatrice Dalle, Sandra Bernhard, de New Yorkse ontwerper Isaac Mizrahi, Andy Warhol-medewerker Sam Bolton en Richard Bernstein, de legendarische illustrator van Interview Magazine.
Vorig jaar vierde Iván Soldo de Pride-maand in het Ocean Drive Hotel in Madrid met zijn tentoonstelling BALLROOM, een serie illustraties geïnspireerd op VOGUING als eerbetoon aan deze dans die voortkwam uit de Afro-Amerikaanse LGTB-gemeenschappen in New York, waarmee hij opnieuw zijn betrokkenheid bij de queercultuur liet zien.