Etiketten zijn verfoeilijk, maar... Hoe zou je je geluid omschrijven?
Joan: Ik denk Pop - Rock - Punk, dus we zijn genezen van onze angsten, hè?
Aleix: We maken muziek die vrij melodieus is, maar met groove en vooral met een hoog emotioneel gehalte.
Hoe was het afgelopen jaar?
J: Het is een goed jaar geweest omdat we hebben kunnen doen wat we het liefste doen met mensen van wie we houden. We hebben swingend getoerd in 25 zalen op het schiereiland, op festivals, we hebben een hele lange tour gedaan in een camper, er zijn duizend dingen gebeurd die we ons de rest van ons leven zullen herinneren.
A: Met het geld dat de band heeft verdiend, hebben we een veiliger busje kunnen kopen om te kunnen blijven toeren en overal heen te kunnen reizen. Tot nu toe gebruikten we de mijne met een zeer grote kans op overlijden bij een ongeluk.
Neem me niet kwalijk als dit een beetje persoonlijk is, maar wat is er in Chili gebeurd met de hoofdpersoon van het nummer "Abril" van je eerste album, nu er een paar jaar voorbij zijn?
J: Ze heeft de aardbeving van februari 2010 meegemaakt en toen alle telecommunicatie wegviel, kon ik 3 dagen niet met haar praten.
Hoe heb je deze jaren van verandering beleefd sinds 2016, met je eerste baan,
naar 2019, waar je een van de krachtigste en meest frisse albums van de nationale scene hebt uitgebracht. Van spelen in kleine zalen tot op de affiche staan van de belangrijkste festivals in Spanje (Low, Sonorama, Mad Cool, etc).
A: We leven ondergedompeld in het leven van alledag waar alles heel normaal en vanzelfsprekend is omdat we intensief hebben gewerkt vanaf het eerste moment dat we besloten Cala Vento te creëren. Sindsdien is alles geleidelijk en soepel verlopen en van binnenuit kun je duidelijk zien waarom alles is gebeurd omdat we in elke fase en op elk moment heel erg aanwezig zijn geweest. We hebben enorm veel geleerd.
Wat is er onveranderd gebleven ten opzichte van Cala Vento in 2016 en hoe zijn jullie anders in 2020?
Joan: We krijgen nog steeds kippenvel bij het schrijven van nummers, we zijn nog steeds met z'n tweeën op het podium, we begrijpen elkaar nog steeds als we spelen...
A: We zijn nog steeds dezelfde jongens die enthousiast zijn over het vinden van een manier om van onze muziek te genieten, hoewel we wat ouder en volwassener zijn. Het is duidelijk dat we nu elke dag werken met veel meer kennis en ervaring, en dat geeft ons meer moed bij het nemen van beslissingen. De rugzak is voller. Toch proberen we deze ervaring te gebruiken om dingen met meer afstand te bekijken en andere projecten op te starten die voorheen onmogelijk waren om zelfs maar te overwegen, zoals ons eigen platenlabel.
Wat is je favoriete Cala Vento-liedje, een liedje dat je nog niet graag speelt?
J: Ik denk dat "Fin de ciclo" van Balanceo een van mijn favorieten is. De nummers waar de drums repetitiever worden, vind ik het minst mooi, maar uiteindelijk zijn het nummers die we zelf hebben gemaakt en we vinden ze geweldig, ik denk niet dat ik ze ooit moe word om te spelen (we passen ze meestal live aan om ze weer tot leven te brengen).
A: Mijn favorieten zijn de nummers met de meest afgeronde tekst, waarmee de emotionele band het sterkst is. Dus ik zou kunnen opnemen: "Hay que arrimar, Isla desierta, Estoy enamorado de ti, Do de pecho of Fin de ciclo". Aan de andere kant houd ik er niet van om nummers te spelen met meer lege teksten of nummers waarmee ik me niet zo verbonden voel.
Hoe zie jij mainstream artiesten centraal staan op festivals als Mad Cool? Maak je nat!
J: Nou, we moeten gewoon stoppen met ze indie- of alternatieve muziekfestivals te noemen, want op die niveaus bestaat het concept van alternatieve muziek nauwelijks nog. Bands die zichzelf als indie beschouwen proberen samen te werken met mainstream muzikanten om succes te krijgen en andersom, maar... Laat iedereen doen wat ze willen, het leven is te kort om slecht te praten over groepen die proberen gelukkig te zijn, wat er ook gebeurt!
Wat zijn je nationale en internationale referenties?
A: Nou, mensen die we bewonderen om wat ze doen en vooral om hoe ze het doen. Bijvoorbeeld: Nueva Vulcano, Viva Belgrado, Berri Txarrak, Pinegrove, Arctic Monkeys...
Hoe kijk je aan tegen de alternatieve rockscene en zijn er bands in de underground die jij ziet als opkomend in dit tijdperk van overwegend "urban music"?
J: Dat is waar alternatieve muziek echt bestaat en waar er een publiek is voor de scene. Er zijn duizenden ongelooflijk getalenteerde gitaarbands die daar optreden. Urban music, flamenco, electronic, dubsteb, reggeaton, bosanova... zijn misschien in de mode, maar als er iets is dat nooit zal verdwijnen, dan is het wel rock & roll.
Aleix: Ik word niet moe het te herhalen, rock zal nooit sterven!
Je liveshows worden zeer geprezen, is er een concert dat je je in het bijzonder herinnert? liefje?
J: Van de tour van dit jaar wil ik graag de presentatie van Balanceo in Barcelona uitlichten, in de grote zaal van Apolo, waar ik zoveel concerten heb gezien en waar ik mijn hele leven van heb gedroomd om er een te spelen. Het was te gek om het vol te zien met mensen die onze nummers zongen, er is een videosamenvatting op Youtube die dat bewijst... Ik kan me ook die op het BBK festival nog goed herinneren, Mensen uit heel Spanje verzamelden zich daar, de tent waar we speelden zat vol en het was een gekkenhuis.
Waar komt de kracht, de woede, de melancholie van Cala Vento, een van je kenmerken, vandaan?
J: We hebben ons hele leven meegekregen van rock, punk of zelfs hardcore bands, dat visceraliteit of geweld wordt overgebracht in de live optredens van deze groepen. Ik denk dat het daar vandaan komt, want er is niets opzettelijks.
A: De Joan speelt op de drums.
Bedankt jongens!
Gerelateerd nieuws
