Wat wilde je worden toen je een kind was?
Paleontoloog en bestudeert dinosaurussen.
Hebben de verhalen die je als kind las je beïnvloed in je picturale verbeelding? En de boeken van je moeder, de schrijfster Beatriz García-Huidobro?
Sommige verhalen spraken me erg aan
Maar ik werd meer beïnvloed door illustraties, vooral die van Perraults "verhalen van vroeger", geïllustreerd door Gustave Dor. Die illustraties waren fundamenteel voor mijn hele toekomstige verbeelding.
Mijn moeder is een fundamentele steun geweest in mijn opvoeding, maar vooral omdat ik haar zag schilderen (het was haar hobby toen ik een kind was), en dat trok mijn aandacht. aandacht en dat begon ik ook te doen. Ze liet me altijd veel kunstboeken zien en ik verslond ze.
Na een jaar studeren aan de universiteit besloot je naar Noorwegen te gaan, waarom Noorwegen en waarom met de schilder Odd Nerdrum, wat heb je van hem geleerd of juist afgeleerd?
Ik ging gewoon naar Noorwegen omdat Odd daar woonde, als het een ander land was geweest, was ik daarheen verhuisd. Toen ik zijn schilderijen voor het eerst in een tijdschrift zag, was ik gefascineerd en dacht ik dat hij discipels kon maken zoals in de oude school. Ik had het niet mis en hij wel, dus ik had het geluk dat ik een tijdje van hem kon leren. Ik denk dat de belangrijkste les in mijn verblijf bij Odd was om diep te begrijpen zijn persoonlijke toewijding aan zijn kunst en hoe je die geest in jezelf kunt vinden om je eigen werk te ontwikkelen.
Wat inspireert jou naast het bovenstaande?
Heel veel beelden van grote kunstenaars uit de geschiedenis, heel veel dingen uit het eindeloze repertoire van de natuur, films, illustraties, allerlei soorten beelden die ik op verschillende plaatsen tegenkom. Soms kom ik er tegen die een gevoel oproepen dat moeilijk te beschrijven is, misschien iets dat lijkt op wat we associëren met de "magie" van de kindertijd. Aan de andere kant zijn er veel andere sensaties waarbij woorden geen adequaat kanaal zijn om mezelf uit te drukken en vandaar de behoefte aan beelden.
Hoe ziet je werkproces eruit?
Ik heb meerdere referenties van beelden die mijn aandacht hebben getrokken geclassificeerd. Ik bekijk ze en
me helpen om ideeën te bedenken.
Daar maak ik schetsen en plan ik de productie van referentiefoto's om de compositie samen te stellen die model zal staan voor mijn schilderij. Vanaf dat moment verschilt het schilderproces niet veel meer van hoe het 400 jaar geleden werd gedaan.
Je wordt vergeleken met grootheden als Rembrandt, Velázquez, Rubens of Caravaggio. Hoe zie jij jezelf en hoe zou je zelf gezien willen worden?
Ik ben meer dan dankbaar voor zulke vergelijkingen. Met betrekking tot hoe ik mezelf zie, weet ik het niet zeker, het beeld dat iemand van zichzelf heeft wordt vaak door veel factoren vervormd. Ik ben me ervan bewust dat ik veel van de doelen die ik mezelf stelde toen ik jonger was, heb bereikt. en wanneer te stoppen en rustig te observeren, dat past heel goed bij me.
Wat betreft de vraag hoe ik gezien wil worden, hoop ik gezien te worden als iemand die authentiek is in relatie tot zijn kunst, en ik heb inderdaad het gevoel dat dit het geval is.
Stomme vraag: Waarom kies je zulke grote formaten?
De compositie die ik van tevoren plan, wordt bepaald door het formaat. Ik houd de verhoudingen graag dicht bij de natuurlijke schaal en veel composities vereisen een groot formaat.
Onvermijdelijke vraag: Waar ben je nu mee bezig, nieuwe projecten?
Ik ben bezig met het afsluiten van toekomstige tentoonstellingen en in een vruchtbare creatieve periode, waarin ik verschillende composities samenstel en ideeën ontwikkel.
Roddelvraag: Met welke artiest zou je uit eten willen gaan en waarom (dood of levend)?
Rubens, ik had graag uit de eerste hand willen weten hoe hij tegen het leven aankeek, want ik vind zijn manier van tegen het leven aankijken erg interessant. Voor zover ik weet was hij een zeer gedisciplineerd, charismatisch, gepassioneerd en gecultiveerd persoon (dat zie je terug in zijn schilderijen), maar het is ook bekend die erg sociaal was, hij werd zelfs ingezet op diplomatieke missies.
Dit alles terwijl ze een werkplaats runnen met veel assistenten en omgaan met allerlei hovelingen, lijkt me. Gezien zijn vaardigheden, maar vooral de inhoud van zijn werk, zou het leuk zijn om met hem te praten.
Hij vraagt zonder na te denken: Wie zijn die meisjes en waarom staren er zoveel naar mij?
Ik denk dat ze een deel van mezelf zijn dat zich in die vorm manifesteert, ze zijn een soort oude, diepe en zeer waardevolle geest, misschien de belichaming van een soort ziel.
Detailvraag: In het schilderij van The Healer, dat van de gorilla valt een appel en in het schilderij van "The Enccounter" stapt het meisje op twee mensenhoofden en één daarvan is jouw zelfportret. Hebben deze details een verklaring?
De genezer heet de eerste en ik denk dat de appel er is om de rusteloosheid van de gorilla te laten zien, die dingen van de tafel gooit waar hij aan zit. In het geval van de hoofden is er veel voor de toeschouwer om op zijn eigen manier te interpreteren, het verhaal is niet afgesloten door mij.
In dat schilderij denk ik dat er een erotisch spel is tussen het karakter van het meisje en de hoofden, een soort dominantie.
In uw "Splendour in the Night" werken zijn er bijna altijd dieren, maar ze zijn meer dan levensecht en hebben een droomachtige touch. Hoeveel leven of dood zit er in uw werken?
Ik probeer ze in evenwicht te houden, maar ik denk liever dat er iets meer leven is, ook al is het maar heel weinig.
Seks, bloed, mist, surrealisme, dromen, kindertijd, macht, schoonheid... Welk woord vertegenwoordigt jou het meest? (Naar believen toevoegen of aftrekken)..
TEDERHEID, GEWELD, SPEL, EROTIEK, MEDELEVEN, SCHOONHEID, DOOD, MAGIE EN MYSTERIE.
Dag of nacht, natuur of menselijkheid, liefde of terreur, geweld of tederheid, binnen of buiten? Je houdt duidelijk van dualiteit, maar hou je ook van evenwicht of vind je het saai voor de kunst of het leven?
Ik zie de balans in de werken als iets dat schijnbaar willekeurig door elkaar loopt en dat op de een of andere manier verschillende krachten die met elkaar contrasteren, probeert te compenseren. Dualiteit trekt meer mijn aandacht dan balans op zich. In mijn persoonlijke leven vind ik evenwicht wel belangrijk en probeer ik het ondanks mijn zwakheden in praktijk te brengen.
Over dualiteit gesproken, is de toekomst van kunst digitaal of zal fysieke kunst altijd belangrijker blijven?
Ik denk dat ze naast elkaar zullen bestaan, net zoals we dat nu doen met andere gebieden. Digitaal heeft veel ruimte voor groei zolang immersieve ervaringen verbeteren, we zullen moeten zien wat daarmee gebeurt, misschien zullen we in de toekomst het een niet meer van het ander kunnen onderscheiden.
In jouw geval lijkt het erop dat de regel van de gekwelde artiest die pas na zijn dood wordt gewaardeerd is doorbroken, denk je dat er een verandering is opgetreden in dit aspect?
Ik denk dat de meeste erkende artiesten erkend werden tijdens hun leven, vooral als je kijkt naar de artiesten van voor de 19e eeuw. Het komt voor dat er een aantal tragische verhalen zijn geweest die veel aandacht hebben getrokken en we blijven zitten met deze stereotypen.
Nu weet ik niet of ik gered ben van het gekwelde deel.
Wat zou je veranderen aan de kunstwereld?
De focus van wat er over kunst wordt gecommuniceerd naar de wereld is te veel geassocieerd met geld, platenprijzen en dergelijke dingen, en te weinig met reflectie en andere variabelen, het zou goed zijn om meer van een tegenwicht te hebben.
Gerelateerd nieuws
